23 april 2015, de dag waar ik al een lange tijd naar toe aan het leven ben, de dag dat ik samen met Babette naar Suriname vertrek!

De laatste paar dagen voor vertrek waren erg hectisch. Ik kon me nog niet helemaal verheugen op mijn reis omdat er nog zoveel voor school moest gebeuren. Uiteindelijk heb ik alles helemaal afgerond en kan ik met een gerust hart mijn koffer inpakken en op donderdagmorgen vertrekken naar schiphol.

Samen met papa, mama, Aniek en Eva zijn we om kwart over vijf 's morgens vertrokken. Ja je leest het goed, mijn lieve broer Arno was niet mee. Het was zelf zo dat ik de avond van tevoren zijn kamer opliep en vroeg of ik hem de volgende ochtend even wakker moest maken om afscheid te nemen. Hij zei: doe maar niet. Ik zo oke, doei dan. Ik moet er wel even bij vertellen dat Arno aan het gamen was. Begrijpelijk, mannen kunnen geen twee dingen tegelijk dus ook afscheid nemen en gamen ging niet samen. Uiteindelijk kreeg ik dan toch nog een berichtje via Whatsapp dat ik hem toch wakker mocht maken de volgende ochtend. Jaja echte broer en zussenliefde.

Na de nodige traantjes, die we ons hadden voorgenomen niet te laten, zijn we de paspoort controle doorgegaan. Daar begint ons avontuur!
En oja, bedankt allemaal voor de lieve berichtjes!!

Na negen uur vliegen met onwijs veel eten en lekker de hele dag films en series kijken komen we aan in Suriname. Toen we uit het vliegtuig stapte en de aankomsthal inliepen moesten we weer een paspoort controle doen. Hier stond echt een hele lange rij... Tijdens het wachten in de rij mochten wij het mooie weer buiten al bewonderen. Nouja mooi kunnen we het helaas niet noemen. Het regende namelijk keihard. Leuk welkom!

Toen zijn we aangekomen in ons huisje. Heel leuk huisje maar wel heeeel anders dan in Nederland. Beetje back to basic maarja dat komt ook wel weer goed. We hebben meteen een beestencontrole gedaan en de eerste kakkerlak is helaas ook al gespot. Hij zit in de badkamer in een kastje. Dat kastje gebruiken we dus drie maanden niet meer!

Op donderdag heeft ons contactpersoon hier in Suriname, Robert, ons meegenomen naar de vreemdelingendienst en heeft ons een kleine stadsrondleiding gegeven. Het begon natuurlijk in stijl, keiharde regen..... We zijn naar een grote sportclub geweest, fort zeelandia, verschillende winkels, de hoogste houten kerk van....., een omgekantelde boot waarvan ik de naam niet meer weet en hij heeft ons verschillende drankjes laten proeven. Ondanks dat de zon hoogstens een kwartiertje heeft geschenen en dan ook nog gewoon door de wolken heen, zijn mijn schouders verbrand. Wie had dat nou verwacht met mijn mooie bruine tint? kuchkuchkuch.Robert heeft ons ook nog verteld dat we echt een keer een bepaald soort eten moeten halen. Ik ben de naam alweer vergeten zoveel indruk heeft het op ons gemaakt. Helaas vonden wij het echt niet te eten. Maaar proberen kan nooit kwaad toch?

Toen we terugkwamen in ons huisje besloten we om boodschappen te gaan doen. We hebben maar 1 handdoek voor 1 week dus we moesten nog even wat bijkopen. Ook waren we van plan een paraplu te kopen maar helaas die is tot nu toe nog nergens te vinden... Daarna zijn we naar een groot winkelcentrum gegaan die bekend staat als wat duurdere supermarkt maar waar wel alles te verkrijgen is. Omdat wij nog geen fietsen hebben zijn we dit lopend gaan doen. Toen we in de supermarkt waren besloten we maar zo veel mogelijk mee te nemen. Nou dit hebben we geweten. De hele terugweg pijn gehad in onze handen en meer dan vijf keer moeten stoppen.

Toen we weer thuis waren even geskyped met mijn lieve familie die toevallig met z'n allen op een vakantiepark in Nederland zijn. Ik vertel ze trots dat ik pas één muggenbult heb en dat ik die in Nederland al had, dus eigenlijk nog geen muggenbulten heb. En ja hoor, precies op dat moment krijg ik jeuk op m'n voeten. Op allebei de voeten een lekkere muggenbult yes!

Nu ga ik lekker op z'n Nederlands een broodje kaas eten.

Tot snel!