Time Flies!

Wow jongens, over anderhalve week kom ik alweer naar Nederland. Ik wil er echt nog even niet aan denken dus hier weer een berichtje over mijn mooie belevenissen.

Mijn stageperiode is afgesloten. In mijn vorige blog heb ik verteld dat mijn mentor plotseling niet naar stage was gekomen. Vanaf die dag is ze helemaal niet meer naar stage gekomen. Ze is verplaatst naar de naschoolse. Dit betekent dat ze niet meer in de klas is maar dat ze kinderen die meer begeleiding nodig hebben na school extra begeleid. Omdat er hier in Suriname niet zo’n mooie vervangerspoule bestaat, betekende dit dat ik de klas tijdelijk moest gaan draaien. Aan de ene kant vond ik het best vervelend. Want sommige dingen wist ik gewoon niet. Welke lessen moeten er gegeven worden? Er werden toetsen afgenomen, welke toetsen? Aan de andere kant heb ik wel op mijn eigen manier de lessen kunnen verzorgen. Ook heb ik de hoeken in de klas opnieuw ingericht waar de kinderen, als ze klaar zijn, in kunnen gaan werken. Op onze laatste stagedag werd ook een nationale feestdag gevierd, namelijk Keti Koti. Op die dag kwamen de leerkrachten en kinderen in traditionele kledingdrachtnaar de school. Aan het begin van de dag werden wij door het schoolhoofd naar voren geroepen. We werden voor de hele school bedankt voor onze inzet en kregen een cadeau. Dit cadeau was een doek die hoort bij de traditionele kledingdracht. In de klas heb ik een mooie fotostandaard gekregen met daarop een foto van mijn lieve stageklas. Toen begon het feest. Verschillende ouders hebben kleine gerechtjes gemaakt die op deze dag verkocht worden aan de kinderen. Na het snoepen kon er met de hele school worden gedanst! Ik zeg een mooi afscheid!

Samen met Roos en Babette zijn we op quad tour gegaan. Dit betekende een 5 uur lang durende tocht door de jungle en de savanne. Man wat was dat gaaaaf! Onderweg stopten we af en toe om even wat te eten, te drinken en lekker af te koelen bij een kreekje. Op een gegeven moment moesten we door allerlei S-bochten rijden. Het leek eigenlijk net een bobsleebaan. Niet helemaal veilig, maar we zijn er lekker doorheen geknald. Ik denk dat ik mijn nieuwe hobby voor in Nederland gevonden heb!

De zondag erna zijn we met een hele groep meiden naar White Beach gegaan. Dit is een aangelegd wit strand aan de Suriname rivier. De perfecte locatie dus om lekker te zonnen en te chillen. ’s Avonds hebben we lekker gebarbecued en zijn we naar een tuinfeestje gegaan. Ja, de feestjes hier ga ik ook echt missen….

Op het programma stond een 5-daagse trip naar Voltzberg, de Raleighvallen en Blanche Marie. En wat was het leuk! Met een groep van 9 personen plus de gids, twee hulpjes van de gids en de twee buschauffeurs vertrokken we dan. De weg naar Witagron, de plek waar we over moesten stappen op een bootje, was erg slecht. De chauffeur slingerde van links naar rechts om de diepste kuilen te vermijden en in de bus gingen we allemaal op en neer. Toen we eenmaal op de boot waren gestapt en twee uurtjes hadden gevaren, kwamen we aan op het Fungu Eiland. Hier bleven we twee nachtjes slapen in hangmatten. Ook dat is een ervaring opzich… Op het eiland werden we verwelkomd door heeel veel doodskopaapjes die naar ons toe kwamen. ’s Avonds hebben we lekker onder het genot van een drankje en muziek genoten van de avond en zijn we vroeg naar bed gegaan omdat de volgende dag een zware dag beloofde te worden.

De tweede dag stond het beklimmen van de Voltzberg op het programma. Eerst moesten we twee-en-een-half uur door de jungle lopen om bij de voet van de berg te komen. Een jungle tocht vertelt het eigenlijk al, geen mooie wandelpaden maar paden met boomstammen, plassen water, kreekjes etc. Bij een diep kreekje moesten we over een zelfgemaakt bruggetje naar de overkant. En sorry Babette, maar Babette verloor haar evenwicht en ik zag het al aankomen, ze viel zo met haar billen in het water. Was best grappig om te zien (ghehe). Onderweg hebben Job en ik nog een jaguar gezien, maar op de een of andere manier gelooft niemand ons (ook wel te begrijpen). Toen we eenmaal bij de voet van de berg waren aangekomen, begon het keihard te regenen. We moesten wachten tot het droog was want anders is het te gevaarlijk om de berg te beklimmen. De berg is namelijk heel steil en anders is het echt te glad. Toen het droog was kon de klim beginnen. Het eerste stuk was klimmen op verschillende stenen, rotsen en boomstammen en je goed vasthouden aan de takken die er hingen. Toen we door dit stuk heen waren begon het volgende deel. Dit was een heel steil stuk rots. Je moest goed je voeten neerzetten om niet uit te glijden. Bij een gedeelte hing er een touw waaraan je je moest optrekken. Na allemaal helemaal bezweet en kapot te zijn kwamen we eindelijk boven aan. En wat was het moooi! Omdat het net geregend had kwam er damp tussen de bomen uit. Het uitzicht was prachtig. Alleen maar groen om je heen van het regenwoud. Na verschillende fotoshoots gehouden te hebben begon eigenlijk pas het zwaarste gedeelte. De terugweg… weer dat steile stuk, alleen nu naar beneden en dan ook weer de twee-en-een-half-uur durende jungletocht. Met spierpijn kwamen we terug aan op het Fungu Eiland. Na weer even lekker gedoucht te hebben, konden we weer genieten van een rustig avondje.

De dag erna ging de helft van de groep naar de Raleighvallen. Omdat ik zoiets soortgelijks al een keer gezien had en omdat ik nog steeds kapot was, heb ik besloten om lekker op het eiland te blijven. Even wat zonnen en wat bijslapen. Op een gegeven moment horen we een vrouw Snakie, Snakie roepen. Snel gingen we kijken en ja hoor er was een slang in het verblijf. Na wat moeite werd de slang er met een stok uitgehaald en gevangen. Het was een Boa. Op de foto kun je de slang goed zien. ’s middags vertrokken we weer naar het dorpje Witagron om vanaf hier door te rijden naar Blanche Marie. De weg naar Blanche Marie was weer net zo slecht als de heenreis. Het laatste half uurtje(wat uiteindelijk misschien wel een uurtje/ander half uur was geworden) was echt 'adventure'. Een supersmal weggetje wat absoluut niet gemaakt is voor het busje waarin wij zaten. De mensen in de bus moesten naar links hangen als de bus naar rechts ging dus je kunt je al voorstellen hoe wij in de bus zaten. Uiteindelijk kwam ons busje Rosa vast te zitten. Na heel wat pogingen met duwen, takken leggen en nog eens duwen konden we eindelijk weer verder. De locatie waar wij verbleven was een beetje vervallen. Toen de eigenaar overleed is de plek een beetje verwaarloosd. Nu wordt er geprobeerd om alles een beetje op te knappen.

De volgende dag gingen we als eerst de El Dorado vallen bekijken. Dit is een ‘kleine’ waterval. In de middag gingen we naar Blanch Marie. Dit is een hele grote waterval. Als je bovenaan de plek staat kun je van links tot rechts de watervallen zien. Super mooi. We konden onderaan bij de watervallen lekker in het water. Omdat het water hoog stond konden we helaas niet overal zwemmen. Omdat het onze laatste avond was, hebben we ’s avonds lekker gebarbecued. Ik heb serieus de lekkerste spareribs in mijn leven gegeten. Onze gids had nog even gezorgd voor een fles drank dus we hebben er een mooi laatste avondje van gemaakt!

Dan de terugreis…. Onderweg naar mijn lieve bedje waar ik naar verlangde na vier nachten in een hangmat, zat de natuur ons niet zo mee. Door een windhoos lagen er zeker 100 bomen op de weg. De eerste paar keer vond ik het nog wel grappig. Met z’n allen even wat takken weghalen en we konden weer door. Totdat onze bus vast kwam te zitten. Duwen hielp niet, trekken met jeep hielp niet en we hadden ook nog geen bereik. Gelukkig, echt gelukkig, kwam er een bulldozer aan om verschillende bomen op te ruimen. De bulldozer heeft ons ‘leuke’ busje Rosa er gelukkig ook weer uit kunnen trekken. Omdat de bulldozer voor ons had gereden konden we een klein stuk doorrijden zonder takken te hoeven hakken of vast te komen zitten in de modder. Na weer een stuk gereden te hebben kwamen we aan bij een plek waar een hele grote boom omgevallen was. Naast de boom zat er een busje vast in de modder. Heel toevallig heette dit busje Rosaline. Dit busje zat al meer dan anderhalf uur vast en er was nog geen hulp gekomen. Niet veel later kwam er iemand aan met een kettingzaag. De boom moest worden gezaagd zodat de weg vrij zou zijn. Omdat we bij dit punt lang stil hebben gestaan waren de bomen voor ons gelukkig al zodanig omgezaagd dat wij er doorheen konden rijden. Met een vertraging van zo’n 6/7 uur en een 15 uur durende terugreis kwamen we, met veel pijn in mijn stuitje, eindelijk aan in Paramaribo. Ik heb denk ik nog nooit zo verlangd naar mijn bed. Maaar, wat was het een ervaring!

Dinsdag 30 juni, kwamen Sunnery James en Ryan Marciano draaien in Suriname. Ik had verwacht dat ze maar een uurtje zouden draaien ofzo. Maar ze hebben uiteindelijk 3 uur gedraaid. Echt weer even wat anders dan de Surinaamse muziek. Het was een erg leuk avondje.

Afgelopen weekend zijn we met een hele groep naar Santigron, een marrondorpje, en de colakreek geweest. In het dorpje heb ik weer verschillende indrukken kunnen opdoen. Wel merkte ik dat het dorpje al wat gemoderniseerd was. Een van de opvallendste dingen was een plek midden in het dorp waar veel inwoners waren. Voordat een inwoner naar binnen ging moest hij of zij eerst zijn schoenen uitdoen. Daarna werd er een soort wit poeder op het lichaam gesmeerd. Binnen op de plek waren twee mannen die een soort geest op het hoofd droegen. Dit was een plank met op de plank een soort doek om het zo maar even te zeggen. Als de inwoners iets wilden weten over ziektes of de verdeling van overleden mensen vroegen ze aan de geest het antwoord. De geest bracht ze dan naar de plek waar het juiste antwoord zou zijn. Ja of nee. Dus die mannen werden vooruit gestuurd of achteruit.
Daarna zijn we naar de Colakreek geweest. Dit is een kreekje met daaromheen hutjes waar je lekker kunt zitten en kunt chillen.
Hetzelfde heb ik gister gedaan alleen dan bij een ander resort aan de Suriname rivier. Lekker genieten dus.

Voor veel mensen hier in Suriname is dit mooie avontuur bijna afgelopen. Dus we hebben vaak afscheidsfeestjes of laatste avond dit, laatste avond dat…
Morgen of woensdag ga ik verhuizen naar een ander huis. Opzich wel leuk want anders zouden Babette en ik de laatste dagen hier alleen in het huis zitten. Maar ik zie er wel tegen op om alle spullen weer in te pakken.

Nu ga ik hier nog even flink genieten oké?

Tot (nu wel) heel snel!

Liefs Kim

Switi Sranan

Lieve allemaal,

Alweer een maandje geleden dat ik wat heb laten weten. Ik verwaarloos jullie! Maar de tijd gaat zo snel met alle leuke dingen en mensen hier dat ik het gewoon vergeet (oeps). Ik heb echt heel veel leuke mensen hier leren kennen en geniet nog steeds van elk moment!

Als eerste zijn we in het weekend naar Braamspunt gegaan. Onze huisbaas heeft dit voor ons kunnen organiseren. Braamspunt is het enige stuk zandstrand aan zee in Suriname waar in deze tijd veel schildpadden komen om hun eieren te leggen. Onderweg naar Braamspunt zijn we een aantal dolfijnen tegengekomen. Ik blijf dit echt geweldige dieren vinden. Ze zwommen heel dicht bij de boot en vertoonden hun mooie kunstjes! Natuurlijk hebben we met z'n allen hard ons best gedaan om de dolfijnen zo goed mogelijk op de foto's te krijgen. Eenmaal aangekomen op Braamspunt genoot ik echt! Was al een tijdje geleden dat ik de zee gezien en gehoord heb en ik genoot van de zonsondergang. We hebben met de groep van 14 personen en 2 gidsen een vis gekocht, een Bang Bang. De vis is voor ons schoongemaakt en onze eigen kok Job (en Babette, Fien en Niels) hebben de vis heerlijk klaargemaakt. Na nog een paar potjes Uno en Weerwolven was het donker en gingen we het strand op om de schildpadden te bekijken. De vrouwtjes schildpadden komen het strand open graven een diep gat. Daarna leggen ze de eitjes. Je ziet de schildpadden gewoon huilen. Tja, het blijft een bevalling he... Daarna bedekken ze de hele plek totdat je nergens meer iets van een gat ziet. Zo beschermt de schildpad zijn eitjes. De schildpadden zijn trouwens enorm. Wel wat anders dan die babyschildpadjes op de vorige foto. Helaas hebben we op het strand geen babyschildpadjes gezien...

Op zondag ben ik, samen met mijn huisgenootjes en een kennis van een huisgenoot, naar Marienburg gereden. Marienburg is een voormalige suikerrietplantage met fabriek. Op de plantage hebben we de vervallen fabriek gezien, de eerste spoorweg van Suriname en de huisjes van de gastarbeiders. Deze huisjes worden nog steeds bewoond. Je kunt je bijna niet voorstellen hoe klein die mensen leven. Want vaak wonen ze ook nog met heel veel mensen in één huisje. Na de rondleiding in vogelvlucht en nadat ik flink beet ben genomen door de rode mieren en muggen gingen we weer terug naar de auto. Voordat we de auto in gingen had ik suuuuuperlieve puppies gezien. Dat vroeg natuurlijk om een knuffelmomentje. Riaz, de persoon met wie wij mee waren, wist een lekker javaans restaurant. En gelijk had hij. We kregen onze bami of rijst in een bananenblad. Ik hou echt van de javaanse bami hier in Suriname!!

Ook hebben wij de verkiezingen hier mee gemaakt. Dit gaat er toch wel wat anders aan toe dan in Nederland. Op de radio is alleen maar propaganda, overal op straat hangen vlaggen, versieringen aan auto's noem maar op. Ook wordt er de dag van tevoren geen alcohol meer verkocht. Als je gestemd hebt moet je je vinger in inkt doen. Omdat de stembureaus op de scholen plaatsvinden hebben wij een lekker lang weekend gehad.

Afgelopen weekend zijn we met een groepje mee gaan varen. Een van de meisjes had een man ontmoet die een eigen boot had. We zijn naar een onbewoond eiland gevaren en hebben daar gegeten en gezwommen. Lekker back-to-basic. Behalve die boot dan. Ondanks een paar regenbuitjes was het varen echt heerlijk!! Ik heb zelf ook nog een stukje kunnen varen.

Dan nog even een stukje over mijn stage-ervaringen. De school waarop ik stage loop is bezig met vernieuwingen. Deze vernieuwingen lijken best op het onderwijs in Nederland. Het schoolhoofd wilt ook differentiatie zien, MI-gebruik, hoekenwerk etc. Voor mijn mentor is dit allemaal nieuw. Ik probeer haar hier dus mee te helpen. Ik heb al een paar lessen gegeven waarin ik heb geprobeerd te differentieren. DIt is best lastig want er zijn geen instructiegroepen en als je alleen moet afgaan op de cijferlijsten dan heb je net 1 of 2 kinderen die een verlengde instructie nodig hebben. Ik probeer zo veel mogelijk te betekenen voor mijn mentor en de kinderen in de tijd dat ik hier nog ben. Afgelopen donderdag was mijn mentor plotseling niet op school. Ik heb de hele dag alleen gedraaid. Best een leuke en leerzameervaring achteraf! Ik ben nog maar 8 dagen verdeeld in drie weken op mijn stage en dan is mijn stage hier alweer klaar :(....

Verder regent het hier eigenlijk best wel veel (regenseizoen he). Rond een uur of 1/2 regent het standaard. Oke dan moet ik niet overdrijven maar ik vind toch dat het best vaak regent. Dus elk momentje zon proberen we even te pakken. Wat er natuurlijk voor zorgt dat ik gister weer lekker verbrand ben. Maar dat trekt wel weer weg.
Buiten de stage om hebben we vaak leuke feestjes hier, gaan we lekker wat eten, even naar het zwembad, chillen met mijn huisgenootjes of we doen andere leuke dingen.

Ik hoop dat ik niks vergeten ben en anders tja, dan komt dat vast nog wel een keer. Vanavond gaan we met een huisgenootje haar allereerste kapsalon eten. Het was wel even zoeken maar je kunt hier kapsalon krijgen hahaha. Vanaf volgende week staan er weer heeeeele leuke tripjes op de planning dus ik zal jullie deze keer wat sneller een update geven!! Ik vind het trouwens echt superleuk om te zien dat iedereen zo meeleeft of even een berichtje stuurt. Daar geniet ik echt van!

Liefs,

Kim uit Switi Sranan

Apiapaati

Ik begin al steeds meer te wennen aan het leven hier. Het links rijden, het constant nagefloten/roepen worden, de drukke stad, het lekkere eten (en drinken), mijn vrijheid en alle andere leuke dingen. Ik weet dat ik het al een keer eerder verteld heb maar echt, de tijd vliegt!

Vorig weekend ben ik weer op trip geweest. De trip duurde dit keer vier dagen. Gelukkig hebben we wat met stage kunnen regelen omdat we maandag niet aanwezig zouden zijn. We gingen naar het binnenland van Suriname. Het eilandje waar wij verbleven heet Apiapaati. Dit is een eilandje midden in de Surinamerivier. We vertrokken om 7 uur ´s morgens, ofja 7 uur… maak er maar anderhalf uur later van. We waren dit keer met een hele grote, gezellige groep. Onze vier uur durende busreis begon. Lekker plakken in de bus, i love it! We vertrokken naar Atjoni. Hier eindigde de weg en moesten we verder op de boot. Voordat we op de boot gingen kregen we natuurlijk een lekkere bak bami met kip. Na ook vier uur in het bootje te hebben gezeten, kwamen we met onze houten konten aan op Apiapaati. In de avond hebben we met de hele groep gezellig met een Borgoe colaatje (Surinaamse rum) om het kampvuur gezeten en spelletjes gespeeld. Toen het bedtijd was voor mij begon het feest pas, er zat een lekkere dikke spin op mijn klamboe. Gelukkig niet in mijn bed, want dat was twee dagen later ;). Iedereen weet natuurlijk dat spinnen echt niet mijn ding zijn maar gelukkig waren er lieve meisjes bij die de spin hebben weggejaagd.
De volgende ochtend, na een heerlijk ontbijt met ei, worstjes en lekkere broodjes, hebben we een jungletocht gemaakt die eindigde bij de onderkant van de Ananasberg. Je raad het al waarom dit de Ananasberg heet. Helaas zijn we maar een enkele ananas tegen gekomen. Na 10 liter zweet verloren te hebben kwamen we dan op de top van de berg. Na een aantal fotomomentjes en wat koekjes zijn we weer terug naar beneden gegaan. In de middag stond er waterpret op de planning. We hebben lekker liggen chillen in de stroomversnellingen en aan het eind van de middag mochten we op een soort opblaasbaar vlotje achter de boot aan scheuren. Zooooooo gaaf! Iedereen voor ons kon het zonder eraf te vallen behalve, ja je raad het al, ons lukte het niet. Maar echt leuk om een keer te doen! Toen we weer aankwamen op het eilandje ben ik gaan baden in de rivier. De douche gebruikt toch water uit de rivier dus veel schoner wordt je ook niet van een douche. Toen ik het water in wou gaan ging ik vol onderuit. Lekker charmant hahaha. ’s Avonds hebben we met z’n allen heel wat potjes weerwolven gespeeld. Ik hou echt van dat spel hoor.

De volgende ochtend hoorde ik vanuit onze hut al dat ze een vogelspin hadden gevonden. We staan samen op de foto maar hoe lief de spin er ook uit ziet daar bleef het dan ook bij. Na weer een verrukkelijk ontbijt, hebben we een wandeling gemaakt door marrondorpjes. In deze dorpjes leven de mensen heel primitief en met veel rituelen. Zo moet je bijvoorbeeld onder een poort door, maar als je ongesteld bent moet je er omheen lopen. Die dorpjes bezoeken is echt een hele ervaring. Zo anders dan dat je gewend bent en ook zo anders dan in de grote steden van Suriname. In de middag zouden we gaan raften. Helaas ging dit niet door omdat het water te hoog stond. Echt zo jammer… Dit was namelijk een beetje het hoogtepunt van de trip maarja, niemand die er wat aan kon doen. In de avond kregen we cassavesoep. Cassave smaakt een beetje naar aardappel en als er iets is wat ik niet lust is het wel aardappel. Maaar ik probeer alles. Maar na een paar happen besloot ik al dat dit niet zo mijn ding is. Op maandag vertrokken we, met een beetje regen, weer naar huis. Ik had me wel ingesmeerd maar helaas niet genoeg dus ik was zo rood als een kreeft. En niet alleen mijn schouders dit keer, nee, mijn hele lichaam. Maarja het is nu wel mooi donkerder wit weggetrokken.

Met de hele groep van Apiapaati hadden we afgesproken dat we donderdag mee zouden gaan op de partybus. Dit is een bus met een open dak met wat drinken en keiharde muziek. Dikke prima dus. Helaas begon het te regenen. Nu was er wel een overdekking. Maar daar kwam uiteindelijk toch wel de regen langs of doorheen. Dus lekker doorweekt kwamen we aan bij Havana.

Zaterdag ben ik samen met Babette en een huisgenootje naar een poolpartygeweest. Het had de hele dag geregend dus we hoopten dat het ’s avonds een beetje mooi weer zou zijn. Toen we daar waren had bijna niemand, ofja een paar, zijn of haar zwemkleren bij zich. Maar hoe dan ook ik zou gaan zwemmen. Het water was totaal niet koud dus ik heb me prima vermaakt.

Zondag, nog een beetje moe van de vorige avond, zijn we naar de vlindertuin geweest. We kregen een rondleiding door het park. In dit park zijn heel veel soorten vlinders. Ze lieten de hele transformatie van de vlinder zien. Dit park heeft ook veel cocons voor de export. Eigenlijk is het gewoon een bedrijf. Verder waren er nog schildpadden en slangen. De babyschildpadjes mocht je ook even vasthouden. Superlief dus.

Ik begin onze Albert trouwens toch wel te missen…

Groetjes uit de Saturnusstraat 31 in Paramaribo!

Genieten, genieten en nog eens genieten!

Hallooo luitjes,

Wauw… ik zit hier nu al meer dan een week. De tijd vliegt!

Vorige week was het net zoals in Nederland ook hier koningsdag. We begonnen zaterdag avond met Kingsland. Na een uur in een hobbelbus gezeten te hebben komen we aan op een prachtige locatie omgebouwd tot een feestlocatie. Na een goed feestje te hebben gebouwd hadden we helaas nog een beetje last van onze vieze jetlag en zijn we om half 1 weer terug gegaan met het busje.

De dag daarna was de laatste avond van onze twee Belgische huisgenoten. We zijn lekker uit eten geweest. Daarna hebben we gewoon nog een keer koningsdag, koningsnacht dus, gevierd. We gingen samen met een huisgenootje en een meisje die voor ons in het huis heeft gewoond. Er speelde een bandje en tussendoor draaide er een dj. Op deze avond waren er niet alleen stagiaires. Er waren Nederlanders en Surinamers, jong en oud. Het was een erg gezellige avond en we hebben ons prima vermaakt!

Maandag 27 april, onze eerste stagedag. Wij hadden dus stage op koningsdag. Babette vertelde in haar overenthousiasme dat we maandag al konden beginnen. Jaja….
Onze eerste stagedag. We wisten echt totaal niet wat we konden verwachten. We werden vriendelijk begroet door het schoolhoofd. Ook werden we meteen doodgeknuffeld door een aantal kinderen. Elke ochtend begint de school met een vlaggenparade. Tijdens deze parade wordt het Surinaams volkslied gezongen. Het volkslied moet ik nog even heel goed gaan oefenen! Als het schoolhoofd wat te vertellen heeft deelt ze dit tijdens deze parade mee. Maandag werden wij voorgesteld aan de hele school. Hierna kregen we een rondleiding door de school en werden we aan alle leerkrachten voorgesteld. Helaas weet ik nu nog steeds maar 5 namen van de leerkrachten ofzo maar dat komt vanzelf wel. De afgelopen week zijn Babette en ik gaan rondkijken in de klassen. We kregen zelf de vrijheid om te kiezen in welke klas we deze periode stage willen gaan lopen. We mochten overal naar binnen lopen en kijken welke klas ons het meeste aansprak. Ik kan je zeggen het onderwijs hier in Suriname is echt totaal anders dan in Nederland dus het wordt nog een flinke uitdaging. Alles maar dan ook alles wordt op het krijtbord geschreven. Stel je maar eens voor dat je een hele toets moet opschrijven. Verder wordt er ook niet gedifferentieerd tussen de kinderen en worden er bijna geen activerende werkvormen toegepast. De school begint om tien voor 8 en eindigt voor de kleuters om 10 voor 12, voor leerjaar 3,4 om 10 voor half 1 en voor leerjaar 5 t/m 8 om 10 voor 1. Nog steeds word ik de hele dag door gegroet en komen er de hele tijd kinderen naar me toe om even wat te vertellen of om een dikke knuffel te geven en vandaag ben ik zelfs doodgekust!
Na een week overal geobserveerd te hebben en even de sfeer in de klassen geproefd te hebben heb ik gekozen om deze periode stage te gaan lopen in de tweede klas, leerjaar 4. Voor nu even genoeg over stage daar kom ik vast in een van mijn andere blogs op terug.

Donderdagavond zijn we naar het casino geweest. Zolang je aan het spelen bent in het casino krijg je onbeperktgratis eten en drinken. Uiteindelijk heb ik maar 10 SRD verloren. Dit is ongeveer 3 euro. Maar ik heb wel mooi twee alcoholische drankjes gekregen en wat lekkers voor bij het spelen. Daarna zijn we naar de Havana geweest. De place to be op donderdagavond. En ik geef ze gelijk! We hebben meteen even onze coole dansmoves kunnen laten zien hier.

Afgelopen weekend zijn we op onze eerste trip gegaan. We gingen naar Bigipan en Nickerie. Het begon met een hele lange, meer dan vier uur durende busreis. Lekker pijn aan mijn rug, nek en stuitje. Eenmaal aangekomen moesten we nog een uur op een bootje. Gelukkig ook nog een houten kont erbij! Maar na zo’n lange reis met wat houten lichaamsdelen dan heb je ook wat. We kwamen aan op een meer waar ons verblijf stond. We sliepen midden op het water. We kregen meteen een heerlijke lunch. Na de lunch kregen we even vrijetijd om te chillen in een hangmat. Zo relaxt met het water om je heen. Daarna zijn we vogels gaan spotten. We hebben flamingo’s en rode ibissen gezien. We hebben nog veel meer vogels gezien maar daar weet ik helaas de naam niet meer van. Het was echt genieten zo met een bootje door het water en de boomstammen die boven het water komen ontwijken. Ik denk dat de foto’s gewoon genoeg zeggen. Na het spotten van de vogels kregen we een avondmaaltijd. Een echte heerlijke Surinaamse Saoto soep, gelukkig zonder taugé J. Toen het donker werd gingen we op kaaimannen jacht. Met een dubbele laag kleding en een driedubbele laag muggenspul op waren we er klaar voor. En we hebben er een gevangen! Ik ben er zelfs mee op de foto gegaan. Sorry van mijn oncharmante kleding maarja alles tegen de muggensteken hoor. Natuurlijk moest de kaaiman net toen ik hem vasthad weer even bewegen dus dat was voorlopig ook weer de laatste keer dat ik hem vast heb gehouden. We zijn deze trip trouwens gaan doen met 8 anderen. Een paar andere meisjes hadden zaterdag avond echt geniale ‘black magic’ spelletjes die ik zeker nog een keer ga gebruiken hehe.
De volgende ochtend na een heerlijk ontbijt met ei, baka bana en een boterham met pasta zijn we weer gaan varen. Op de planning stond een modderbad nemen. Oioioioi wat waren we vies. Het afspoelen in het meertje ernaast ging zelfs niet omdat de bodem ook van modder was. Maar dat kunnen we dus ook weer van ons lijstje afstrepen. Na nog even lekker chillen in de hangmatten met het mooie uitzicht om ons heen begon onze terugreis. Op de terugreis zijn we nog even naar Nickerie geweest waar we snel even een fotootje hebben genomen want ja we blijven natuurlijk toeristen.

Op de trip zelf heb ik trouwens geen muggenbulten opgelopen maar op de terugreis weer lekker 5 nieuwe. En met mijn mooie bruine huidje gaat het helaas ook nog niet zo goed haha.

In mijn vorige blog gaf ik al aan dat we alleen nog maar regen hebben gehad maar we hebben het deze week eigenlijk helemaal droog gehad met lekkere zon, af en toe bewolking en een lekker windje. Ik zeg: dikke prima. Nu zie ik helaas wel een dikke regenwolk boven mij hangen dus ben bang dat ik me even met mijn laptop naar binnen moet begeven.

Lieve allemaal,

Tot snel!

Eindelijk... het is zover!!

23 april 2015, de dag waar ik al een lange tijd naar toe aan het leven ben, de dag dat ik samen met Babette naar Suriname vertrek!

De laatste paar dagen voor vertrek waren erg hectisch. Ik kon me nog niet helemaal verheugen op mijn reis omdat er nog zoveel voor school moest gebeuren. Uiteindelijk heb ik alles helemaal afgerond en kan ik met een gerust hart mijn koffer inpakken en op donderdagmorgen vertrekken naar schiphol.

Samen met papa, mama, Aniek en Eva zijn we om kwart over vijf 's morgens vertrokken. Ja je leest het goed, mijn lieve broer Arno was niet mee. Het was zelf zo dat ik de avond van tevoren zijn kamer opliep en vroeg of ik hem de volgende ochtend even wakker moest maken om afscheid te nemen. Hij zei: doe maar niet. Ik zo oke, doei dan. Ik moet er wel even bij vertellen dat Arno aan het gamen was. Begrijpelijk, mannen kunnen geen twee dingen tegelijk dus ook afscheid nemen en gamen ging niet samen. Uiteindelijk kreeg ik dan toch nog een berichtje via Whatsapp dat ik hem toch wakker mocht maken de volgende ochtend. Jaja echte broer en zussenliefde.

Na de nodige traantjes, die we ons hadden voorgenomen niet te laten, zijn we de paspoort controle doorgegaan. Daar begint ons avontuur!
En oja, bedankt allemaal voor de lieve berichtjes!!

Na negen uur vliegen met onwijs veel eten en lekker de hele dag films en series kijken komen we aan in Suriname. Toen we uit het vliegtuig stapte en de aankomsthal inliepen moesten we weer een paspoort controle doen. Hier stond echt een hele lange rij... Tijdens het wachten in de rij mochten wij het mooie weer buiten al bewonderen. Nouja mooi kunnen we het helaas niet noemen. Het regende namelijk keihard. Leuk welkom!

Toen zijn we aangekomen in ons huisje. Heel leuk huisje maar wel heeeel anders dan in Nederland. Beetje back to basic maarja dat komt ook wel weer goed. We hebben meteen een beestencontrole gedaan en de eerste kakkerlak is helaas ook al gespot. Hij zit in de badkamer in een kastje. Dat kastje gebruiken we dus drie maanden niet meer!

Op donderdag heeft ons contactpersoon hier in Suriname, Robert, ons meegenomen naar de vreemdelingendienst en heeft ons een kleine stadsrondleiding gegeven. Het begon natuurlijk in stijl, keiharde regen..... We zijn naar een grote sportclub geweest, fort zeelandia, verschillende winkels, de hoogste houten kerk van....., een omgekantelde boot waarvan ik de naam niet meer weet en hij heeft ons verschillende drankjes laten proeven. Ondanks dat de zon hoogstens een kwartiertje heeft geschenen en dan ook nog gewoon door de wolken heen, zijn mijn schouders verbrand. Wie had dat nou verwacht met mijn mooie bruine tint? kuchkuchkuch.Robert heeft ons ook nog verteld dat we echt een keer een bepaald soort eten moeten halen. Ik ben de naam alweer vergeten zoveel indruk heeft het op ons gemaakt. Helaas vonden wij het echt niet te eten. Maaar proberen kan nooit kwaad toch?

Toen we terugkwamen in ons huisje besloten we om boodschappen te gaan doen. We hebben maar 1 handdoek voor 1 week dus we moesten nog even wat bijkopen. Ook waren we van plan een paraplu te kopen maar helaas die is tot nu toe nog nergens te vinden... Daarna zijn we naar een groot winkelcentrum gegaan die bekend staat als wat duurdere supermarkt maar waar wel alles te verkrijgen is. Omdat wij nog geen fietsen hebben zijn we dit lopend gaan doen. Toen we in de supermarkt waren besloten we maar zo veel mogelijk mee te nemen. Nou dit hebben we geweten. De hele terugweg pijn gehad in onze handen en meer dan vijf keer moeten stoppen.

Toen we weer thuis waren even geskyped met mijn lieve familie die toevallig met z'n allen op een vakantiepark in Nederland zijn. Ik vertel ze trots dat ik pas één muggenbult heb en dat ik die in Nederland al had, dus eigenlijk nog geen muggenbulten heb. En ja hoor, precies op dat moment krijg ik jeuk op m'n voeten. Op allebei de voeten een lekkere muggenbult yes!

Nu ga ik lekker op z'n Nederlands een broodje kaas eten.

Tot snel!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Kim